کتاب آیین سخنوری نوشته محمد علی فروغی سیاستمدار و دانشمند ایرانی، یکی از مهمترین منابع در زمینه فن خطابه و سخنوری در زبان فارسی است. این کتاب در سال ۱۳۰۷ منتشر شد و تا به امروز بارها تجدید چاپ شده است. تمرکز اصلی کتاب “آیین سخنوری” بر روی آموزش اصول و فنون سخنوری و خطابه است. فروغی در این کتاب به مباحثی مانند تعریف سخنوری، اقسام سخن، خطیب و مخاطب، خطبه و خطابه، و آداب و رسوم سخنرانی میپردازد…
کتاب آیین سخنوری نوشته محمد علی فروغی
کتاب “آیین سخنوری” به دلیل ارائه رویکردی جامع و علمی به سخنوری و فن خطابه و زبانی ساده و قابل فهم، مورد استقبال بسیاری از خوانندگان و منتقدان قرار گرفته است. این کتاب به عنوان یکی از منابع مهم در زمینه سخنوری و فن خطابه در زبان فارسی شناخته میشود. کتاب “آیین سخنوری” برای تمام کسانی که به سخنرانی و فن خطابه علاقهمند هستند، مناسب است. این کتاب میتواند برای دانشجویان، وکلا، سیاستمداران، و سایر افرادی که در حرفه خود نیاز به سخنرانی دارند، مفید باشد…
قسمتی از متن کتاب آیین سخنوری:
سخنوری، فنّی است که به وسیله آن گوینده شنونده را به سخن خود اقناع و بر منظور خویش ترغیب میکند. پس غرض از سخنوری همین دو نتیجه است که شنونده سخن گوینده را بپذیرد و بر منظور او برانگیخته شود. حصول این دو نتیجه، متوقف بر چند چیز است:
- صحت مطلب: سخن گوینده باید صحیح و مطابق با واقع باشد.
- حسن نظم: مطالب سخن باید به ترتیب منطقی و با نظم و انسجام بیان شود.
- وضوح و روشنی: مطلب سخن باید به گونهای بیان شود که برای شنونده واضح و روشن باشد.
- جذابیت: سخن باید به گونهای باشد که برای شنونده جذاب و دلنشین باشد.
- تأثیر: سخن باید به گونهای باشد که بر شنونده تأثیر بگذارد و او را به
برای حصول این نتایج، گوینده باید از فنون سخنوری استفاده کند. برخی از فنون سخنوری عبارتند از:
- مقدمه: مقدمه، آغاز سخن است و باید به گونهای باشد که توجه شنونده را جلب کند و او را برای شنیدن ادامه سخن آماده کند.
- مطلب: مطلب، اصل سخن است و باید به گونهای بیان شود که صحیح، منظم، واضح، جذاب و تأثیرگذار باشد.
- خاتمه: خاتمه، پایان سخن است و باید به گونهای باشد که مطالب سخن را جمعبندی کند و در ذهن شنونده ماندگار شود.
علاوه بر این فنون، گوینده باید به نکات دیگری نیز توجه کند، مانند:
- لحن و آهنگ صدا: لحن و آهنگ صدا باید متناسب با موضوع سخن باشد.
- حرکات و سکنات: حرکات و سکنات گوینده باید متناسب با لحن و آهنگ صدا و موضوع سخن باشد.
- زبان بدن: زبان بدن گوینده باید متناسب با لحن و آهنگ صدا، حرکات و سکنات و موضوع سخن باشد.