تحقیق درباره آرایه های ادبی در اشعار قرار است ما را با یکی از موضوعات جذاب و پرطرفدار در حوزه ادبیات آشنا کند. شاید بتوان گفت که آرایه های ادبی از اصلی ترین عناصر سازنده شعر به شمار میروند که به شکل خلاقانه و هنرمندانه توسط شاعران در آثارشان به کار میرود. آشنایی با آرایه های ادبی، نه تنها به درک بهتر از شعر و زبان ادبیات کمک میکند، بلکه میتواند به دست آوردن یک دید موشکافانه و عمیق از ذهنیت و احساسات شاعر نیز کمک کند…
در این تحقیق، سعی میشود با معرفی و تحلیل آرایه های ادبی مختلف مانند تشبیه، استعاره، اندازهگیری، افسانه، رمز، تصویر، هجا و غیره، به شناخت بهتر شعر و شناخت دیدگاه شاعر در خلق آن کمک کرد. از آنجا که آرایه های ادبی در شعرها به شکلی بسیار خلاقانه و متفاوت به کار گرفته میشوند، به نوعی میتوان گفت که تحقیق درباره آنها، یک سفر خلاقانه به دنیای شاعریت و خلق شعر است که برای هر دوستدار ادبیات و شعر، جذاب و مفید است…
تحقیق درباره آرایه های ادبی در اشعار
آرایههای ادبی یا اشعار بندی، شیوههایی هستند که شاعران برای بند آوردن و آرایه دادن به بیانات خود در شعر به کار میبرند. در ادبیات فارسی، بسیاری از آرایههای ادبی معروف و متداول هستند که در زیر به برخی از آنها اشاره میکنیم:
- تکرار: تکرار کلمات یا عبارات در طول شعر برای ایجاد تأکید و افزایش تأثیر شعر استفاده میشود.
- تناوب: تناوب در اشعار به کار رفته، با تکرار یک الفاظ یا عبارت در نوبتهای مختلف، به آرایشی متفاوت از متن میانجامد.
- استعاره: استعاره یا تشبیه، به کار بردن یک مفهوم غیر مستقیم به جای مفهوم اصلی در شعر است. به این صورت که در این نوع از آرایههای ادبی، چیزی با چیز دیگری تشبیه میشود.
- انتظام الفاظ: به معنی چینش کلمات و عبارات به صورتی که به آنها صدایی خاص بخشیده شود، میباشد.
- تغییر صدا: در این آرایه، صدای حرفی در کلمات تغییر میکند و به این صورت باعث تحول در آهنگ و نثر شعر میشود.
- ردیفی کردن وزن: این آرایه، شامل ردیفی کردن وزن کلمات یا عبارات با هم، در طول شعر میشود.
- سجع: سجع، در واقع نوعی آرایهی ادبی است که در آن، دوبیتیهایی با الفاظ مشابه پشت سر هم قرار میگیرند.
این آرایههای ادبی تنها بخشی از مجموعه گستردهای از آرایههای متنی به کار رفته در شعر و ادب فارسی است…